Vrijdagavond 20u: De laatste voorbereidingen! De grote rugzakken worden gepakt. Morgenvroeg worden we om 6u30 verwacht voor een drie-daagse tocht op de Mount Cameroon.

Our choice of weapons… Bij gebrek aan beter, kochten we voor Marido een paar sneakers voor €6. It will have to do…

DAG 1, 5u30: We staan goed op tijd op om nog een laatste keer te genieten van een douche vermits we dit tot maandagnamiddag zullen moeten missen.

6u45: Rendez-Vous met Cathy (onze Australisch/Nederlandse collega/vriendin en partner in crime) en het hele team: de gids Hillary en onze dragers Ivo, Henry, Leonard en Emanuel.
De dames zijn er klaar voor!

Of we go! On y va! Weg zijn wij! There is only one way: up!
Het programma: Vandaag gedurende 6 à 7 uur stappen tot aan hut 2 waar we overnachten. Morgen 10 à 12 (!!!!) uur stappen over de top en slapen aan de andere kant van de berg. Maandag dalen we terug af naar Buea gedurende 6 à 7 uur.

7u15: We bereiken het regenwoud. Ondanks de helling blijven de dames glimlachen 🙂

7u16: Fuck…
Het stopt geen meter even met stijgen…

Het regenwoud zorgt voor enkele uitdagingen…

… maar het is prachtig in dit wild stukje natuur!

Camouflagetraining…

Spijtig genoeg volgt niet iedereen deze gouden raad op.

8u30: Na anderhalf uur klimmen, komen we in de eerste wolken terecht. Gelukkig regent het niet, maar er hangt duidelijk vochtigheid in de lucht!

9u: De inspanningen laten hun sporen na!

9u10: De officiële ingang van het Mount Cameroon National Park!
Nog even en we zijn aan hut 1 waar ons een ontbijt staat te wachten.

Maar eerst nog wat klimmen!

9u30: Ja! We zijn er! Hut 1! 😀

Wie een heerlijk uitgebreid ontbijt verwachtte, moet ik ontgoochelen. Het beperkte zich tot wat brood, choco, La Vache qui rit en advocado.
Geen getreuzel, de berg laat niet op zich wachten!

A long way to go… De boomgrens komt stilletjes dichterbij!

11u30: Ondanks de voorsprong en de 20 extra kilos op hun rug, worden we toch ingehaald door onze dragers… :s

Cathy zwoegt en ziet af door een pijnlijke liesblessure maar bijt onverbiddelijk door!

Daar is ie dan, de boomgrens!!

“The forest is the easy part.” zei onze gids. Nu zien we waarom! :s

11u45: Iets meer dan halfweg… Ik begin me af te vragen waar we aan begonnen zijn… 🙂

It’s a long way up en het wordt alleen nog maar steiler!!

Maar het fantastische zicht maakt veel goed!! Adembenemend …

Even de tijd nemen om te genieten (en te bekomen)…

Go Cathy!!! 🙂

Zelfs onze gids, na meer dan 250 beklimmingen, geniet nog steeds van dit uitzicht!

Bon, we moeten door. Nog even doorbijten en we komen toe aan…

… Hut 2?
Neen neen… Spijtig genoeg is dit de “intermediate hut”! Een laatste rustplaats voor het laatste en steilste stuk tot aan Hut 2! Ze houden écht wel the best for last :s

12u15: Nog 2,5 uur tot aan Hut 2 dus even een break… Ieder op zijn manier … 🙂

Ouch! Dat ziet er verdomd steil uit!! :s:s:s

12u30: Tijd om aan het laatste stuk te beginnen! 2 uur lang quasi een muur beklimmen. Dat voel je wel na reeds 5 uur klimmen…

Dit is echt zot steil!!

Ondanks het blessureleed, geeft ze niet af!

De wit geverfde stenen duiden het “pad” aan. Rustig zigzaggen, kennen ze hier niet…

Af en toe toch ook even de tijd nemen om te genieten…

In het midden van de helling een eenzame boom: The Magic Tree.

Wederom: Fuck… !
Dit is écht keihard! Het is niet voor te stellen dat mensen dit al lopend doen tijdens “The Race of Hope” in slechts 4,5 uur!! 😮

We rapen onze moed opnieuw samen en beginnen aan het allerlaatste stukje. Nog even en dan…

… dan zijn we eindelijk aan de richel!!

Na 2 uur non-stop steil klimmen zijn we niet ver meer van Hut 2!

15u: Hut 2! We zijn er!

Moe maar voldaan kunnen we bekomen van een zware eerste dag.
Laat ons nu maar hopen dat het weer meevalt morgen want ik wil absoluut NIET dezelfde weg terug naar beneden gaan!!

Onze dragers en kok Henry bereiden ons een lekker avondmaal voor.

Mmmmm… Terug op krachten komen! We chop fine!! 😉

We krijgen wat gratis Pidgin lessen en ze geven ons zelfs een Bakwarian naam: Marido wordt “Nayoungo”, wat betekent “moeder van velen”; Cathy wordt “Epossi”, wat “de uitverkorene” betekent en ikzelf wordt omgedoopt tot “Mbua”, wat “regen” betekent.

Samen met nog enkele fransmannen en een groep van 15 jonge Kameroenezen genieten we van een gezellig kampvuur…

20u: Duidelijk tijd voor bed. Morgen vertrekken we rond 6u30 en zullen we 10 à 12 uur stappen dus…

DAG 2, 6u30: Goed en slecht nieuws… Het regent niet, maar de top is gewikkeld in een dikke laag wolken…

Eerst nog een “uitgebreid” ontbijt!

Onze gids heeft er geen goed oog op, maar wij blijven optimistisch!! We gaan ervoor!!

In de hoop dat het weer wat betert, vertrekken we toch! Worst case scenario kunnen we niet naar de top en moeten we helemaal terug naar beneden via dezelfde weg als gisteren…

7u45: Hoe dichter bij de wolken, hoe meer het begint te regenen… Not good… We komen constant mensen tegen die naar beneden komen en ons aanraden hen te volgen… Het ziet er niet goed uit…

8u20: Vlakbij de wolken zijn we gedwongen een beslissing te nemen. Getuigenissen van anderen zeggen ons dat er geen visibiliteit is met veel wind en regen… Ik vrees voor een worst case scenario…

8u30: Gedwongen door de dikke laag wolken achter mij, moeten we jammer genoege onze beklimming staken. Hetgeen ik absoluut niet wou doen, is nu onvermijdelijk. Het wordt een harde tocht naar beneden!

We beslissen om dezelfde dag nog helemaal terug te keren naar Buea.

Beneden wacht er ons echter niet veel beter weer :s

Het steilste stuk is nog moeilijker in de omgekeerde richting! :s En het is nog maar het begin deze keer…

Here comes the … cloud!! 🙁

Uiteraard kon de regen niet uitblijven…

Inderdaad: Fuck… ! 😉

Het REGENwoud spaart ons niet 🙂 Maar we blijven lachen!! 😉

Druipnat komen we opnieuw toe in Hut 1 waar onze kok ons wat lekkers klaar maakt.

Nog 2 uur en een half afzien en we zijn terug thuis!

Eén groot probleem: door de regen is het pad superglad geworden! Modder, bladeren, boomwortels en gladde stenen zorgen ervoor dat we extra voorzichtig moeten blijven!

Dit alles met een stevige dalingsgraad…

Enkele stokken moeten mij recht houden…

De regen heeft ook z’n schoonheid natuurlijk 🙂
Fotograaf: Marie-Dominique Rémion

15u30: Compleet uitgeput, nat en met pijnlijke benen komen we opnieuw aan de andere kant van het regenwoud.

16u: Terug beneden waar onze dragers natuurlijk al een hele tijd aan het wachten zijn 🙂

Het was hard… Het was keihard!! Maar verdomme zo prachtig!!! 🙂
Ontgoocheld dat we de top en de andere kant niet bereikt hebben, maar ja… niets aan te doen…

Bedankt, Hady Tours team!!

The perfect way to end this day… Deze hadden we dik en dik verdiend!! 🙂